امسال که به عنوان "سال خانواده" نامگذاری شده است باید بیشتر به فکر پیشرفت و آینده ساختار خانواده بود. زیرا جنبه های کارکردی ساختار خانواده حامی و محافظ جامعه می باشد، به تدریج در حال از بین رفتن است. مشکل جدی است و باید تدابیر و اقدامات مؤثرتری لحاظ کرد.
تغییر در الگوی سنتی خانواده، شاید نتیجه اجتناب ناپذیر توسعه جامعه شناختی است که در حال رخ دادن است. کاهش متاثرکننده نرخ باروری نشان می دهد که جمعیت کشور قادر به تجدید خود نیست و ما به سرعت به سمت پیری پیش می رویم. این نیز نشانه ای از اختلال در ساختار خانواده است. تاکنون هیچ اقدام جدی برای جلوگیری از این امر اتفاق نیافتاده است.
گفتمان هایی که خانواده را به داشتن سه فرزند یا بیشتر تشویق می کنند، مادامی که با سیاست های یکپارچه خانواده حمایت نشود، معنای چندانی ندارد.
تغییر در الگوی خانواده فقط به خاطر کاهش باروری نیست. افراد در یک خانواده کوچک، بدون اینکه اطلاعات چندانی از روابط فامیلی و خویشاوندی زیادی داشته باشند، بزرگ می شوند. در نسل دوم که تک فرزند هستند، هیچ دایی، خاله، عمه یا پسر خاله و دختر عمویی وجود ندارد.
بدون این روابط خانوادگی طبعا سرمایه اجتماعی که یکی از مهمترین ارزش های اجتماعی یک جامعه محسوب می شود، روز به روز کوچک و کوچک تر می شود. این قبیل خلاهای اجتماعی مشکلات روانی بسیار جدی نیز در پی دارد. هیچ دارویی برای جبران فقدان این روابط خویشاوندی وجود ندارد.
پیش از این اشاراتی به مشکلات ناشی از شهرنشینی و همچنین تحصیلات اجباری 12 ساله داشته ام. فردی که می تواند در سنین پایین پس از گذراندن یک دوره فنی و حرفه ای-کارآموزی، پس از تحصیلات ابتدایی یا راهنمایی وارد بازار کار شده و درآمد خوبی کسب کند، مجبور است یک ماجراجویی طولانی و نامطمئن را از سر بگذراند. مجبور است برای کسب درآمد در حرفه‌هایی که اصلاً دوست ندارند و یا در مسیر تحصیلات عالی وقت تلف کند. تعلل در این امر نیز منجر به تاخیر در تشکیل خانواده می شود. دقیقاً به همین دلیل است که امروز میلیون‌ها جوان که لزومی ندارد تحصیلات دانشگاهی داشته باشند، دیر تشکیل خانواده می دهند.
یکی از این اقدامات بازنگری در تحصیلات اجباری 12 ساله و اتخاذ تدابیری برای تامین زمینه های فنی و حرفه ای دانش آموزان و در نتیجه تشکیل خانواده در سنین پایین تر است.
اخیراً پروفسور ارول اوزوار، رئیس سازمان آموزش عالی کشور اظهار داشت که تغییراتی در ساختار سیستم آموزشی سنتی در مدارس ایجاد خواهد شد.
البته اطلاعات دقیقی در دست نیست که تاکنون چه اقداماتی صورت گرفته است و این اقدامات تا چه اندازه با محوریت خانه و خانواده می باشد. اگر برنامه ریزی درستی برای مدارس فنی و حرفه ای به خوبی انجام شود، امکان تعلیم و تربیت کارکنان حرفه ای در صنایع ظرف مدت زمان کوتاهی فراهم می گردد.
پروفسور اوزوار به روسای دانشگاه ها هشدار داد که باید به مدارس حرفه ای اهمیت بیشتری بدهند، او در بیانیه خود گفت که حمایت سازمان آموزش عالی کشور از مدارسی که استانداردها را رعایت نمی کنند، قطع خواهد شد.
به گفته رئیس سازمان آموزش عالی کشور، برنامه های متمرکز بر مهارت های دیجیتال و تحول سبز اهمیت بیشتری خواهد یافت و برنامه های جدیدی در زمینه های بهداشت، کشاورزی و امنیت سایبری راه اندازی خواهد شد، اما فراتر از همه اینها، برنامه های مدارس حرفه ای "به طور مستمر بر اساس نیازهای کشور" عمل خواهند کرد.
به این ترتیب به جای هنرستان هایی که کاملاً ناکارآمد هستند و آینده ای برای دانش آموز ندارند، مدارسی توسعه می یابند که مستقیماً دانش آموز را آماده ورود به دنیای کار می کنند. یکی دیگر از نقاط قوت این برنامه افزایش فرصت های کارآموزی و کار عملی در محل کار به منظور اطمینان از ادغام آسان دانش آموزان در بازار کار می باشد.
این تغییر برنامه نباید محدود به حذف آموزش و اطمینان از ارتباط و ادغام با بازار کار باشد. در واقع، ابعادی نیز دارد که تضمین می‌کند همان عاملی که مشارکت در تشکیل خانواده را به تأخیر می‌اندازد، بیش از پیش نمایان شده و برای آن چاره ای اندیشید.
یاسین آکتای
لینک خبر:
نظر شما